Sophia en Michael zijn een Zweeds-Amerikaans koppel achter de Live Slow Run Far-blog die besloten om het leven in de grote stad New York City op te geven en naar het Zweedse platteland te verhuizen.
Heb jij er ooit van gedroomd om het hectische leven in de stad op te geven? En naar het platteland te verhuizen om het rustiger aan te doen en meer tijd te hebben voor hobby's als hardlopen en tuinieren? Dit is precies wat Sophia en Michael twee jaar geleden deden en ze konden niet gelukkiger zijn met hun beslissing. In dit interview kom je te weten waarom ze besloten naar het platteland te verhuizen, wat Michael's favoriete ijssmaak is en nog veel meer. Blijf kijken voor de volgende delen van het interview.
Wie zijn Sophia & Mike?
Wij zijn een getrouwd Zweeds-Amerikaans stel, respectievelijk 32 en 34 jaar oud, die besloten om het grote stadsleven in New York City op te geven en naar het Zweedse platteland te verhuizen. Het is nu 2 jaar geleden dat we onze koffers pakten en verhuisden, en we konden niet gelukkiger zijn - het blijkt dat we het heerlijk vinden om ver weg van alles te wonen, met de natuur om de hoek en met rust in overvloed :) We hebben hier een vrij grote moestuin aangelegd en zijn ook begonnen met hardlopen. We houden de kosten laag en kunnen daardoor het plezier maximaliseren - wat voor ons eigenlijk gewoon betekent dat we verschillende dingen buiten doen. En tijd hebben om na te denken over wat we gaan koken. Stress neemt zoveel vreugde weg in onze wereld en het leven dat we nu leiden minimaliseert het haasten van de ene plek naar de andere, het halen van deadlines en het krijgen van lang niet genoeg slaap. We zijn nu veel gelukkiger mensen, omringd door hoge bomen en eindeloze frisse lucht.
Mike is van oorsprong een werktuigbouwkundig ingenieur die in de Big Apple voor een groot ingenieursbureau heeft gewerkt, en Sophia zit op de nogal vreemde combinatie van een BA in Engelse literatuur en een getrainde sportmassagetherapeut. Doe daar nog een studie voedingswetenschappen bij en je begrijpt al snel wie van ons twee het duidelijkste academische pad heeft bewandeld! Nu werken we echter samen vanuit huis, doen we verschillende vormen van advieswerk (in een zeer ontspannen tempo) en proberen we ons eigen platform te laten groeien. De meeste tijd brengen we echter buiten door. Of het nu in hardloopschoenen is of in tuinwerkkleding, buiten is waar we het liefst leven. In de winter is skiën onze grootste passie en we dromen ervan om ooit een kleine skihut in de bergen te hebben.
Veel mensen noemen ons gek en kunnen maar niet begrijpen hoe we ervoor kunnen kiezen om op een eiland te wonen zonder een goede supermarkt en met maar een paar honderd inwoners die het hele jaar door wonen. Maar voor ons is dit waar het allemaal om draait. We houden van de eenzaamheid, de rust, het gevoel dat we al die schoonheid voor onszelf hebben. De vreugde ligt in de tijd hebben om te leven. Om de dingen te doen waar je echt van houdt. Het lijkt verzonnen of iets dat alleen maar goed klinkt om te zeggen, maar het leven voelt nu betekenisvol voor ons. Het is niet alleen maar een race, niet alleen maar om dingen zo snel mogelijk af te krijgen. Het gaat ook over alles daartussenin. Over het maken van dat chocolade-muntijs waar Mike zo dol op is, over het proeven van die müsli ontbijtkom waar ik zo naar verlang. Over het zien kleuren van de tomaten en daardoor een enorme schok van geluk voelen. Wij mensen zoeken de hele tijd naar grootser, groter en beter, in veel gevallen ten koste van deze planeet. Het lijkt ons dat het allemaal in de kleine dingen zit. Ons gazon in een bloemenveld laten veranderen in plaats van het dit jaar te maaien is een uitstekend voorbeeld. We kregen de kriebels van binnen, toen we zagen hoe alle bijen en vlinders er hun thuis van maakten. En dat is niet alleen omdat het zo mooi klinkt.
Hoe zijn Live Slow Run Far blog en Instagram begonnen?
Nou, hoe meer dingen we begonnen te doen, hoe meer onze vrienden en familie ons bleven vertellen dat we er iets van moesten delen via sociale media. Eerst hadden we "alleen" de verhuizing zelf als een leuk verhaaltje, maar al snel voegden we groenteteelt, huisrenovatie, ultrarunning, downshiften en allerlei andere dingen aan ons leven toe. Het was vooral Mike's moeder, Debbie, die ons aanmoedigde om ons een beetje open te stellen en anderen uit te nodigen om wat van onze dagelijkse bezigheden te zien. We zijn nooit echt bezig geweest met sociale media en onze persoonlijke Instagram-accounts bevatten meestal maar één post per jaar of iets dergelijks. We dachten dat het misschien makkelijker zou zijn als we het samen zouden doen - dus probeerden we het. Het was eigenlijk alleen bedoeld voor de mensen om ons heen om ons te kunnen volgen, maar we kregen al snel volgers en opeens werd het een geweldige creatieve uitlaatklep voor ons allebei. Mike is een geweldige fotograaf en werd al snel degene die verantwoordelijk was voor de foto's, en als de schrijver van de familie werden de bijschriften van mij. De taakverdeling is hetzelfde gebleven en we vinden het geweldig. Het is zo geweldig om te leren hoeveel gelijkgestemde mensen er zijn.
Onze blog is voortgekomen uit het Instagram-account. Het leek passend om een platform te hebben waar we meer konden delen van wat we doen, buiten de beperkingen van het aantal tekens op Instagram. We besloten een paar blogposts te publiceren waarin we iedereen vertelden over wie we waren en onze "reis" naar dit rode huisje op het eiland Yxlan, en die werden erg populair. Kort nadat de website in de lucht was, begonnen we met het posten van recepten - en de rest is geschiedenis. We willen graag dat ons platform groeit, maar we willen dat het organisch gebeurt.
Wanneer ben je begonnen met hardlopen en heb je nog doelen voor jezelf?
Ik, Sophia, loop al bijna een eeuwigheid hard en Mike is er ongeveer 5 jaar geleden bijgekomen. Samen hebben we er een schepje bovenop gedaan en tegenwoordig leven we met hardlopen als onze beste metgezel. We zijn erg gelijkmatig in onze fysieke fitheid, wat ons natuurlijk allebei ten goede komt in onze training - we kunnen al onze sessies samen doen en elkaar evenveel pushen. Wat betreft waar we het heen zien gaan, hebben we de neiging om een beetje heen en weer te gaan. Stel dat we ervoor kunnen kiezen om professioneel te worden en er een carrière van te maken, zouden we dat dan willen? Waarschijnlijk niet. Ten eerste zouden we niet al het reizen willen doen. We zijn veel te graag thuis! En ten tweede zouden de stress en de druk van het moeten presteren en resultaten leveren niet bij ons passen.
We (vooral ik, Sophia) hebben veel last van wedstrijdzenuwen, waardoor een leven vol wedstrijden een emotionele uitdaging zou zijn. We zouden niet willen dat ons hardlopen - waar we eindeloos van houden - daardoor zijn magie zou verliezen. We zijn langzaam onze balans aan het vinden tussen onszelf tot het uiterste willen pushen en "het goed doen" en gewoon genieten van de rit, en we zijn er zeker van dat deze balans er anders uit zal zien afhankelijk van onze huidige levenssituatie.
Op dit moment zijn we erg enthousiast over het verleggen van onze grenzen, het toevoegen van meer training voor elk seizoen en het zien van verbeteringen onderweg - maar de focus ligt net zoveel op het plezier om onze schoenen aan te trekken en ergens te gaan hardlopen waar het mooi is als op het goed doen tijdens wedstrijden. Het meest concrete doel dat we nu hebben is waarschijnlijk dat we uiteindelijk een 100-miler willen lopen. Nog niet, maar ooit. Hoe langer en mooier het parcours, hoe enthousiaster we worden.
Meer over Sophia en Michael en hun levensstijl zal later worden gedeeld in Weekendbee kanalen.
Lees ook:
Afstandlopers Sophia & Michael: "We willen atleten inspireren om een plantaardig dieet te volgen!"
Leer Sophia en Michael beter kennen door het volgende te volgen Live Langzaam Verlopen -blog en Instagram.
