Oceanen oversteken om duurzaamheidsvraagstuk op te lossen - verhaal door Maike Brinksma

Waarom een constant bewegend schip de beste plek is om een duurzaamheidsvraagstuk op te lossen

Alles was constant in beweging, vallend of nat. Mensen, laptops en een miljoen post-its met creatieve ideeën (goede en slechte) die door en over het schip vliegen. Was dit echt de meest efficiënte manier om aan een businesscase te werken??

 Foto door Mara de Pater

De afgelopen 6 weken heb ik deel uitgemaakt van een denktank over duurzaamheid. Maar niet zomaar een: een zeilende. Samen met 17 andere jonge professionals en studenten stak ik de Atlantische Oceaan over. Onze missie: een groot technologiebedrijf in Nederland helpen verduurzamen en daarmee: installateurs inspireren en motiveren om de energietransitie te stimuleren.

Niemand van ons had ooit eerder een oceaan overgestoken (zelfs de bemanning niet) - laat staan, werken aan een zoektocht naar duurzaamheid terwijl we worden meegesleurd, aan touwen trekken en worden aangevallen door golven. Toen ik me aanmeldde voor dit project klonk het allemaal magisch. De realiteit sloeg al snel toe toen we wegvoeren van het zonnige Caribische eiland St. Martin: golven werden tot 10 meter hoog. Daar was ik absoluut niet op voorbereid: ik had het gevoel alsof ik midden in een berglandschap zat: bergen van water. Het schip ging steeds op en neer en daarmee: zeeziekte kwam naar ons toe. Een paar dagen lang werden de meeste mensen voor de zekerheid vergezeld door hun eigen emmer.

Foto door Mayeul VdB

Naarmate de golven hoger en hoger werden, werd ook de wind sterker. Een windsnelheid van 11 Beaufort deed ons met een snelheid van 14 knopen door de oceaan vliegen. Tijdens onze wacht waren we verantwoordelijk voor navigeren, sturen, zeilen zetten, zeilen weghalen, zeilen inpakken, zeilen spannen en touwen trekken. Mijn favoriete onderdeel: in de mast klimmen om de zeilen in of uit te pakken. Het is een behoorlijke adrenalinestoot om 25 meter hoog in de mast te zitten!

Onder deze omstandigheden waren we hard aan het werk om strategieën te bedenken om de energietransitie te versnellen. 18 gelijkgestemde mensen met een passie voor duurzaamheid en gemotiveerd om problemen met betrekking tot klimaatverandering aan te pakken. De ruwheid van de reis voelde metaforisch aan voor de uitdagingen van klimaatverandering. Stappen zetten naar een duurzamere samenleving zal niet gemakkelijk zijn, het wordt hobbelig en uitdagend.

De oceaan is een prachtige plek en het deed me beseffen hoe groot onze wereld is. De uitdagingen waarmee we vandaag worden geconfronteerd, overschrijden grenzen en wij ook. Grenzen tussen landen en grenzen tussen mensen. De eerste stap naar verandering is als een druppel water die in een oceaan van water valt. Wanneer een druppel valt, ontstaat er een rimpeling. Verandert in een golf. Iedereen kan deze golf creëren, waar dan ook. Het zal groeien naarmate meer mensen in de verandering gaan geloven. En samen kunnen we ervoor zorgen dat de golf de andere kant van de oceaan bereikt.

Foto doorJoke Laporte 

Weekendbee heeft het voor mij mogelijk gemaakt om deel te nemen aan dit project zonder het koud te krijgen en ik wil hen bedanken voor hun steun! Deze ervaring heeft me geleerd dat alternatieve en duurzame manieren van reizen veel leuker zijn dan conventionele manieren en dat zal ik blijven doen. Ik hoop dat dit verhaal je heeft geïnspireerd om altijd op zoek te gaan naar de duurzame optie, maar ook om altijd op zoek te gaan naar avontuur.