Ταξιδεύοντας σε χώρες της Ασίας, μας άνοιξε πραγματικά τα μάτια για το πρόβλημα της πλαστικής ρύπανσης των ωκεανών. Πουθενά αλλού δεν έχουμε συναντήσει ένα τόσο θλιβερό θέαμα με τεράστιους σωρούς πλαστικών στους υφάλους, στο νερό, στις παραλίες και στις αυλές των ντόπιων κατοίκων. Παρόλο που η εμπορική αλιεία και άλλες βιομηχανίες ευθύνονται κυρίως για αυτό το πρόβλημα, είναι ακόμα πιο εύκολο να το δείτε με τα ίδια σας τα μάτια όταν περπατάτε στις παραδεισένιες παραλίες. Για να βρείτε κάτι θετικό σε αυτό, ελπίζουμε ότι αυτό το σκληρό θέαμα θα πυροδοτήσει την έμπνευση να αλλάξει κανείς τη δική του συμπεριφορά.
Όλες οι πράξεις έχουν σημασία, ακόμη και οι πιο μικρές, όταν αγωνιζόμαστε για τη διάσωση του πλανήτη μας.
Στην Ινδονησία, ήταν λυπηρό να βλέπουμε πανέμορφα σαλάχια μάντα να κολυμπούν μέσα στη σούπα των πλαστικών απορριμμάτων, όπως μπουκάλια νερού, περιτυλίγματα τροφίμων, πλαστικές σακούλες και άλλα οικιακά αντικείμενα. Στη Μαλαισία είδαμε ντόπιους να ρίχνουν τους κάδους απορριμμάτων τους απευθείας στον ωκεανό, κοντά στην περιοχή που λέγεται ότι είναι μία από τις καλύτερες περιοχές κατάδυσης στον κόσμο. Στην Ταϊλάνδη, είδαμε μπανάνες ατομικά τυλιγμένες σε πλαστικό σε καταστήματα 7Eleven. Μακάρι αυτά τα φρούτα να είχαν το δικό τους προστατευτικό στρώμα...
Υπολογίζεται ότι ένα φορτηγό με σκουπίδια καταλήγει στους ωκεανούς κάθε λεπτό. Αυτό σημαίνει περίπου 12 εκατομμύρια τόνους πλαστικού κάθε χρόνο. Περιλαμβάνει τα πάντα, από πλαστικά μπουκάλια και σακούλες μέχρι μικροσφαιρίδια. Κομμάτια πλαστικού πνίγουν και μπλέκουν τη θαλάσσια ζωή και άλλα ζώα που ζουν στους ωκεανούς ή γύρω από αυτούς, συμπεριλαμβανομένων χελωνών, φαλαινών και θαλασσοπουλιών, τα οποία μπερδεύουν το πλαστικό με τροφή. Το πλαστικό καταλήγει ακόμη και στα πιάτα μας όταν τρώμε θαλασσινά.
Σήμερα παράγουμε σχεδόν 300 εκατομμύρια τόνους πλαστικού κάθε χρόνο, εκ των οποίων οι μισοί είναι για μία μόνο χρήση.
Οι μεγάλες εταιρείες και ιδιαίτερα η αλιευτική βιομηχανία έχουν τεράστια ευθύνη για το θέμα. Τουλάχιστον το 46% του πλαστικού προέρχεται από αλιευτικά δίχτυα. Μια λύση υπάρχει, ένα σύστημα σήμανσης των εμπορικών αλιευτικών εργαλείων, ώστε το άτομο ή η εταιρεία που τα αγόρασε να μπορεί να λογοδοτεί όταν εγκαταλείπονται. Για να υποστηριχθεί η σωστή απόρριψη των αλιευτικών εργαλείων, οι χερσαίες εγκαταστάσεις θα πρέπει επίσης να παρέχουν τρόπους ανακύκλωσης των πλαστικών διχτυών. Στον αναπτυσσόμενο κόσμο, όπου η διαχείριση των αποβλήτων είναι πιο άτυπη, θα μπορούσε να υπάρχει ένα κίνητρο για τους αλιείς να φέρνουν τα δίχτυα για σωστή απόρριψη.
Πείτε στα σούπερ μάρκετ να εγκαταλείψουν τις πλαστικές συσκευασίες για πέταμα
Οι μεγάλες εταιρείες θα πρέπει να σταματήσουν να παράγουν υπερβολικές πλαστικές συσκευασίες που έχουν σχεδιαστεί για να χρησιμοποιούνται μία φορά και στη συνέχεια να πετιούνται. Οι κυβερνήσεις μπορούν επίσης να αντιμετωπίσουν αυτό το πρόβλημα δημιουργώντας συστήματα κλειστού κυκλώματος που μας επιτρέπουν να ανακτούμε και να επαναχρησιμοποιούμε υλικά αντί να τα σπαταλάμε. Ένα πλαστικό που δεν ανακυκλώνεται μπορεί να καταλήξει σε χωματερές στις ακτές που μπορεί να διαρρεύσουν στη θάλασσα, καθώς και σε πολλές άλλες διαδρομές προς τον ανοιχτό ωκεανό όπου τα ρεύματα θα το μεταφέρουν στις τέσσερις γωνιές του πλανήτη.
Η ανακύκλωση του πλαστικού βελτιώνεται συνεχώς και σήμερα μπορούμε να βρούμε εξαιρετικούς τρόπους επαναχρησιμοποίησης του πλαστικού σε αντικείμενα όπως τα αθλητικά ρούχα. Δείτε το Συλλογή ανακυκλωμένου πλαστικού.
